هفته نکوداشت تبریز بی سر و صدا یا پر سر و صدا، کم هزینه یا پر هزینه، از 22 تا 27 شهریور ماه برگزار شد. ایده، ایده خوبی بود، حتی اگر از ایده شهرداری های کلانشهرهای دیگری مثل اصفهان گرفته شده باشد. همین اول نوشته ام، تشکر می کنم از برگزار کنندگان آن که انصافا تلاش زیادی کردند و نمی خواهم با این نوشته، خستگی را در تنشان باقی بگذارم.
هفته نکوداشت تبریز، هفته ای بود با گرامیداشت پیشینه تبریز، مفاخر تبریز و هر چه در تبریز برای افتخار کردن داشتیم، ولی دیگر نداریم. تبریز شهر اولین ها بود، ولی دیگر نیست. تبریز شهر علامه ها بود، ولی سالهاست که جوانه ای برای سرو اجتهاد نمی بینیم. شهرحکیمان و فرزانگان بود، ولی قبول کنید که دیگر اینگونه نیست. حداقل مثل سابق نیست. آنقدر در غفلت داشته های دیروزمان مانده ایم که نداشته های امروزمان به چشممان نمی آید. شاید هم برخی از مدیران و متولیان شهر ترجیح می دهند که بر طبل دیروز بکوبند که امروزشان را بپوشانند.
سخن درباره مصادیق افتخار به دیروز و غفلت از امروز، زیاد است. نکته من هم فقط این نیست. ما هفته ای را برای نکوداشت تبریز دیروز و تبریزی های دیروز برگزار کردیم و موفق هم شدیم. اما چرا از تبریزی های امروز اینقدر غافلیم؟ چرا به این فکر نمی کنیم که تبریزی های امروز غیر از نیاز به افتخار کردن آنهم برای داشته های دیروزشان، نیاز به زندگی سالم هم دارند. نیاز به شهری دارند که از هر نظر زندگی آبرومند، لذت بخش و سالم مهیا شده است. تلاش مجموعه شهرداری آنهم طی 7 یا 8 سال اخیر ستودنی است و شکی نیست که مردم قدردان این زحمات و تلاشها هستند. اما آنچه با غفلت از وضعیت امروز و پرداخت به افتخارات دیروز جلب توجه می کند، غفلت مدیران شهرداری تبریز از اولویت هایی است که فراروی آنها قرار گرفته و قدر مسلم مردم به خوبی هم خدمات را می بینند و هم تصمیمات نادرست را. یک شهروند تبریزی، امروز وقتی می بیند اتوبوس های شهری هنوز کوره ای از دود غلیظ و سم مهلک را در شهر می پراکنند و دستشان و صدایشان به جایی نمی رسد، نمی توانند از برنامه های هفته نکوداشت تبریز لذت ببرند. چون احساس می کنند که دیروزشان مجلل و امروزشان مذلل انگاشته شده است. از این گذشته، چرا زمانی که از دیروز تبریز گفته می شود، فقط به مواردی اشاره می شود که در افکار عمومی، دامن شهرداری و متولیان آن را نگیرد. به تعبیر دیگر، چرا باغ شهر تبریز یادی نمی شود تا مردم بدانند که تبریزی های همین 50 یا 60 سال قبل، در چه هوای سالمی زندگی می کرده اند. البته اگر چنین کنند، مردم حتما مقایسه خواهند کرد و بعد این سوال مطرح خواهد شد که چرا سرانه فضای سبز باغ شهر تبریز اینقدر کمتر شده است؟ نکته هایی از این دست بسیارند و من قصد نقد عملکرد شهرداری های سابق و لاحق را ندارم. اما عرض می کنم : ای کاش هفته ای برای نکوداشت تبریزی ها اختصاص داده شود و حرمت و شأن ساکنان این شهر بزرگ، سوژه چاپ کتابها و دستور العمل ارگانها و دستگاههای متولی اداره شهر شود. زیاد سخت نیست، کافی است حرف دل شهروندان را خوب بشنوند و به این جزئیات توجه بیشتری داشته باشند.
های ,تبریز ,شهر ,نمی ,تبریزی ,ای ,تبریزی های ,برای نکوداشت ,هفته نکوداشت ,نیاز به ,بود، ولی ,برای نکوداشت تبریزی ,هفته نکوداشت تبریز
درباره این سایت